Om onafhankelijk te zijn van externe blekerijen bouwde de Enschedese textielfabrikant Van Heek in 1888 in Boekelo een fabriek om zelf textiel te bleken. De locatie voor de N.V. Boekelosche Stoomblekerij werd gekozen vanwege de aanwezigheid van water uit drie beken, de spoorlijn Winterswijk - Enschede/Hengelo voor transport van kolen en textielproducten en het beschikbare terrein tegenover het station om een fabriekscomplex te kunnen bouwen. In de loop van de 20e eeuw veranderde het steeds groter wordende bedrijf van textielblekerij naar een van de meest toonaangevende textieldrukkerijen ter wereld en kreeg na vele fusies de naam Texoprint. Uiteindelijk kon het bedrijf de concurrentie met de lage lonen landen niet aan en ging in 2004 failliet.

Transformatie naar woon/werkgebied

Ter Stege Vastgoed kocht het 13 ha grote fabriekscomplex om het te transformeren naar een woon/werkgebied, met behoud van het industrieel erfgoed evenwijdig aan de spoorlijn.

IAA Architecten inventariseerde voor Ter Stege Vastgoed de bouwkundige en historische kwaliteiten van de industriële strip en maakte een voorstel voor het toekomstig gebruik hiervan. In een vervolgopdracht werd het monumentale pakhuis gerenoveerd tot appartementen en werden nieuwe woningen in de strip gebouwd.

DUURZAME HERBESTEMMING VAN TWENTS INDUSTRIEEL ERFGOED

Het erfgoed bestaat uit de volgende onderdelen: het pakhuis, de machinekamer, de fabrieksschoorsteen, het ketelhuis, het magazijn, de portiersloge en de brandweerkazerne. Alle gebouwen zijn herbestemd, de rest van het fabriekscomplex is gesloopt. Waar gaten zijn gevallen in de strip wisselen nieuwe herenhuizen de oorspronkelijke gebouwen af.

21 Nieuwe herenhuizen in de strip

Door een moderne industriële uitstraling onderscheidt de nieuwbouw zich van de oude fabrieksgebouwen en geven de verschillende kleuren baksteen elke woning een eigen identiteit. De woningen zijn in hoge mate flexibel te gebruiken: de begane grond kan ingericht worden als werkruimte, waardoor de woonruimten een verdieping hoger komen te liggen. Maar het is ook mogelijk de woonruimten met een vide over twee woonlagen te situeren, zodat de woonkamer in open verbinding staat met de keuken en het eetgedeelte op de verdieping.

Een pakhuis met 32 luxe appartementen

Het pakhuis is een rijksmonument uit 1913, ontworpen door J. Mink. Het zorgvuldig gerenoveerde gebouw bestaat uit een centrale hal met daar omheen de appartementen. Op de begane grond liggen twee appartementen en de bergingen. Op de eerste t/m vijfde verdieping bevinden zich op iedere etage vijf appartementen. De zesde verdieping bestaat uit vijf penthouses met atelierruimtes en riante terrassen op het dak. Eén penthouse heeft de toren tot zijn beschikking, waardoor er twee bouwlagen met een ongekend uitzicht zijn toegevoegd. Rond de parkeervoorziening die tegen de achtergevel van het pakhuis is aangebouwd, liggen twee bungalows.